Hoe mijn zoektocht vanuit Bali begon
Begin 2023 realiseerde ik mij dat ik niet gelukkig ben met hoe ik mijn leven leef. Maar waardoor kwam dat? Ik had alles goed voor elkaar! Een huis, lieve familie en vrienden, een auto, leuke baan… Ik had zelfs een roerige tijd overwonnen waarin ik veel leerde over mezelf, dus ik kon trots op mezelf zijn. Toch?!
Maar er bleven dingen knagen…
Er is in mijn omgeving ook veel veranderd de laatste jaren. We hebben corona gehad, en zelf ben ik op een leeftijd gekomen waar het sowieso vaker de vraag is “is dit het nou?”. Vriendinnen hebben kinderen gekregen, ikzelf heb geen kinderwens. Maar toch is er leegte.
Diep van binnen wilde ik meer. Maar meer… waarvan? Meer avontuur? Meer vrienden? Een ander huis?
Die bewuste avond met mijn ouders
Op een avond raakte ik diep in gesprek met mijn ouders en zusje, en opeens lag alles op tafel. Onbewust zat dit vast en het kwam eruit, ik werd getriggerd door vragen die zij me stelde. Huilen heb ik zelden zo heftig gedaan.
Al heel wat jaren liep ik rond met een hele grote droom: in het buitenland wonen. Maar zo’n droom was zo groot dat het altijd een droom bleef. En ik had ook honderd redenen om dat niet te doen, want heel je leven loslaten is moeilijk. Wel was ik meer gaan reizen. Ver weg, andere culturen en leefwijzen leren kennen, andere natuur zien, en sowieso mooi-weer-garantie (want als je mij een beetje kent is de zon echt een musthave in mijn leven, dan ben ik vrolijk).
En wat er altijd gebeurde na een reis, is dat ik een mini-depressie terecht kwam. Weer terug in Nederland, weer je normale leven; de sleur. En weer dat knagende gevoel steeds. Na een reis voerde dat gevoel altijd de boventoon.
Op die bewuste avond heb ik echt het juiste zetje gekregen, namelijk de steun van mijn ouders om die droom nu echt eens te gaan verwezenlijken. Ook voor hen is het niet makkelijk als je kind zo lang en ver weg gaat. Wat had ik nodig om dit gewoon te gaan doen? De morele steun en de moed om de beslissing te maken! Dat gebeurde… Die avond ging ik van een huilbui naar optimisme. Er was een kracht gekomen om er echt voor te gaan en er was geen beter moment om te gaan dan nu.
De voorbereidingen zijn van start gegaan!
En daarna ging ik met lood in mijn schoenen naar mijn werk. Mijn baan opzeggen vond ik ook super spannend! Maar de voorbereidingen waren begonnen. Ik moest vanalles regelen: wat doe ik met mijn huis en waar gaat Semmy (de kat) heen? Verzekeringen, medicijnen (ik heb de ziekte van Crohn), de auto verkopen, financiën op een rij zetten, en… die enkele reis boeken! Maar de meeste voorbereidingen liepen soepel, alsof alles op zijn plek viel.
Bali!
Het werd Bali. Gevoelsmatig was dat mijn bestemming; ik was er al eens eerder geweest. Twee maanden later zat ik in het vliegtuig, op tweede Paasdag. Ik vond het mega spannend en het was ook emotioneel om afscheid te nemen. Mijn zus was net zwanger en ik wist helemaal niet of ik tegen die tijd weer terug zou zijn. En wanneer je de rest weer gaat zien, en hoe het daarna met me gaat. Onzekerheid en opwinding tegelijk.
Eenmaal aangekomen op Bali voelde het vreemd, het was ook al donker ‘s avonds en ik zat in een klein smoezelig hotelletje. Voor de eerste dagen… want ik moest een woonruimte vinden. Op blogs en forums werd me dat overal zo aangeraden, dus eerst kijken en dan pas beslissen. Ik had al een paar opties en maakte die avond een plan en boekte een taxi om er een stuk of 4 af te gaan. Twee dagen later ging ik verhuizen, dat ging snel!
Ik vond snel veel ‘lotgenootjes’
Ik maakte heel snel contact met huisgenoten en ontmoette heel snel allemaal mensen. Face to face, via WhatsApp groepen en Facebook groepen. De meeste mensen die op mijn pad zijn gekomen, waren er ook voor de langere termijn en met bepaalde doelen. Overal ‘lotgenootjes’, en ik raakte snel met diverse mensen diep in gesprek over mijn doel en zoektocht.
Regelmatig had ik contact met het thuisfront om te kletsen over hoe het gaat, maar de grote inzichten hield ik bewust nog even voor mezelf. Ik wilde even afstand nemen van de meningen van de mensen die het dichtst bij me staan en mijn proces me echt eigen maken. Niet altijd makkelijk, maar geeft me wel kracht om echt mijn eigen weg te bewandelen. Na 6 weken was ik helemaal gewend en het was ‘normaal’ geworden dat ik op Bali woonde. Ik had inmiddels een eigen scooter en reed overal zelf heen.
Wat een vrijheid is dat!
Er vielen steeds meer stukjes op zijn plek
Ik kon wat werken voor een vriendin die een online bedrijf heeft. Het was een win-win, want zij kon wel wat handjes gebruiken en ik kreeg de ervaring hoe het was om op afstand en vanaf het buitenland te werken. En ik had wat extra inkomsten! Meestal ging ik aan de slag in de ochtend, zodat ik de rest van de dag eigen tijd had. Het gevoel van weekenden was al weg, ondanks dat ik wel wat werkte. Op zaterdag of zondag werken was ook helemaaaaaal niet erg (waar je in Nederland niet aan moest denken!).
In mijn vrije tijd ging ik op pad met vrienden, leuke dingen doen, andere stukken van Bali ontdekken, dagjes strand, lekker eten. Ik heb me geen moment verveeld en nam ook regelmatig weer tijd voor mezelf. Lekker thuis in de tuin of op mijn kamer. Dat heb ik ook altijd hard nodig.
Het was zo’n groot contrast met in Nederland, waar ik me regelmatig ook wat eenzaam voelde omdat ik niet lekker in mijn vel zat en vriendinnen hun prioriteiten op hun gezin hebben liggen valt er sociaal gezien ook voor mij een hoop weg. Hele weekenden alleen thuis was niet vreemd.
Was online ondernemerschap dan mijn eerste stap in de juiste richting?
In mijn proces vielen er steeds meer dingen op zijn plek en ontmoette ik steeds weer nieuwe ‘lotgenootjes’ waar ik enorm veel inspiratie uit haalde. En begrip, en mensen die zich écht in mijn situatie konden verplaatsen en zo meedachten hoe mijn pad zou kunnen lopen. Steeds vaker kwam de realisatie dat vrijheid mijn belangrijkste pijler is, en dat ondernemerschap daar belangrijk in was. Locatie-onafhankelijk, werken wanneer ik wil… Veel mensen die ik ontmoette hadden een eigen bedrijfje of mochten vanuit de baas een tijd vanuit het buitenland werken. Op dit moment, ongeveer 3 maanden in Bali, had ik besloten dat ondernemerschap voor mij de oplossing moest gaan zijn. Wonen en werken waar en wanneer je wilt. Dat klinkt soms te mooi om waar te zijn, maar ik zag het intussen zoveel om mij heen en voelde dat dit voor mij ook mogelijk kon zijn en dat dit mijn pad moest zijn.
Een loopbaancoach; mijn drijfveren en interesses
Wat ik dan precies ging doen, wist ik nog niet. Ik vind veel leuk en mijn drijfveren en interesses waren breed, bleek ook uit de tests van de loopbaancoach. “Een ruitprofiel” zei ze. De karaktereigenschappen die daarbij hoorden, rijmden ook precies met hoe ik mezelf zag. Uit de testen met mijn loopbaancoach bleek dat ik procesmatig heel sterk ben. Dus processen bedenken of optimaliseren, de knelpunten eruit halen. Ik moest gaan denken richting procesmanager, kwaliteitsbeheer, transportplanning, HR of verandermanager. Iets waar ik precies NIKS mee kon, die voelde ik niet.
In de weken erna zijn deze uitkomsten een beetje gaan bezinken en kon ik de puzzelstukjes verder aan elkaar lijmen. Door de werkervaring voor die vriendin waar ik wat voor werkte, zag ik dat er procesmatig ook wat dingen anders konden, en zij had ook behoefte aan iemand die met haar mee kon denken. Zo is het idee Virtual Assistant / Online Business Manager geboren. Want die functies kun je ook als ondernemer aanbieden voor kleine ondernemers, zo bleek. Ik had al meer mensen hierover horen praten vanuit Bali en mensen die zelf ook Online Business Manager waren. Ik maakte wat afspraken om daar dieper over in gesprek te raken en zo maakte ik daarna definitief mijn keuze. Ik deelde het nieuws met de loopbaancoach en zij was erg onder de indruk hoe ik het zo bij elkaar gepuzzeld heb en ook zij denkt dat het een hele goede en passende keuze is. Yes, wat fijn om dat ook van haar te horen, dat geeft nog meer vertrouwen!
Andere antwoorden die ik zocht
In deze periode op Bali heb ik veel gereflecteerd en heb ik ook gesprekken met een lifecoach gehad om antwoorden te krijgen op vragen, zoals:
- Voel ik mij wel thuis op de plek waar ik woon (in Nederland)?
- Wat is mijn hogere doel van het leven? Waar komt deze droom vandaan? Hoe ziet dat er dan uit?
- Waarom wil ik geen kinderen, en wat wil ik dan wel?
- Heb ik voldoende zingeving in het leven?
Mijn belangrijkste inzicht: OMGEVING!
Je omgeving bepaalt voor een groot deel welke plek je inneemt. Is dat juist bij wat je diep van binnen wil, of kloppen daar een aantal dingen niet? Je bent het gemiddelde van de 5 personen die dicht bij je staan, zei iemand mij ooit.
Niet vreemd dat ik mij op Bali veel dichter bij mezelf voelde, want hier had ik allemaal ‘soortgenootjes’ om mij heen die ook zoekende zijn en dappere stappen aan het zetten zijn om hun droomleven te leven.
Dat geeft veel inspiratie en kracht om makkelijker stappen te zetten wat meer buiten de gebaande paden gaat.
Het einde kwam in zicht…
Vrijwel meteen na mijn keuze tot ondernemerschap, ging ik op zoek naar een coach die mij kon helpen met het bouwen van mijn bedrijf. Ik voelde ook heel sterk dat mijn proces op Bali voltooid was, en oriënteerde me op een vlucht terug naar Nederland. Ik belde mijn ouders om alles te vertellen en voelde zoveel zelfvertrouwen in mijn nieuwe plannen. Ik had veel inzichten verwacht vanuit Bali maar terugkomen met een eigen bedrijf had ik niet aan zien komen. Wat een avontuur en wat mooie inzichten heb ik opgedaan, zo blij en trots op mezelf!
… maar dit was het begin van iets nieuws
Ik schrijf trouwens wel dat mijn proces voltooid is, maar het is een eerste stap. Want ik ben op zoek naar vrijheid, een leven op mijn voorwaarden en wellicht is dat niet meer in Nederland. Er is zo’n groot verschil in hoe ik mij voel en natuurlijk is dat ergens ook logisch omdat een nieuwe plek weer zorgt voor prikkels en opwinding. Maar ik denk oprecht dat een andere plek, waar ik tussen de gelijkgestemden zit in plaats van in een burgerlijk Brabants dorp, beter tot mijn recht kom en gelukkiger kan zijn. Al is het een hoge prijs die ik moet betalen want het leven in Nederland gaat gewoon door en ik zal mijn ‘inner circle’ veel minder kunnen gaan zien wat enorm lastig is.
Vanuit Bali ervaarde ik daardoor ook, als ik ooit de stap ga zetten om te emigreren, dat Bali echt te ver weg is. Ik wil een fijne plek, iets dichter bij huis, zodat het makkelijker is om regelmatig naar huis te komen en om mensen uit te nodigen. Een plek waar de zon schijnt en waar ruimte is voor spontaniteit. Waar geen sociale druk op je ligt. Geen prestatiedruk en niet meer altijd maar de beste willen zijn en over grenzen heen gaan. Ik hoorde veel mensen ook over Portugal, met name Madeira en Lissabon. Ik ging me wat inlezen en probeerde contact te maken met andere mensen op Madeira via blogs en forums.
Ik stapte dus laatst weer het vliegtuig in
Twee maanden terug in Nederland kwam er een kans voorbij om een weekje sfeer te proeven op Madeira, dus ik boekte weer een vliegticket (retourtje deze keer). Die vriendin waar ik wat voor werkte, zat daar samen met haar vriend op de zeilboot en nodigde mij uit om met hen Madeira verder te ontdekken. Daar hoefde ik natuurlijk niet lang over na te denken!
Ik kan niet wachten wat het volgende avontuur mij gaat brengen, maar ik heb een missie gevonden! Een super leuk bedrijf, met leuke (internationale) relaties, gerund vanuit een plek waar ik helemaal mezelf kan zijn en weer helemaal kan floreren!
Wil je mijn zoektocht blijven volgen, volg mij dan op Instagram. Daar deel ik veel meer over mijn proces en de stappen die ik ga zetten!
Gesprek via InstaLive met Jessica Bril over mijn weg naar ondernemerschap:
Wat is jouw verhaal?
Ben jij net als ik een reiziger en op zoek naar meer vrijheid?
Of heb jij juist al stappen gezet, of leef jij je droomleven al? Dan kom ik heel graag met je in contact om ervaringen uit te wisselen!