“Rijd jij door als jouw auto een rood lampje heeft?
Nee toch?!”
Toen ik overspannen was zei de praktijkondersteuner bij de huisarts precies dit tegen mij. Ze vroeg me hoeveel rode lampjes ik had gezien én had genegeerd. Ik moest erom lachen want het was een mooie vergelijking en ze had gelijk. Teveel rode lampjes. En ik was in eerste instantie gewoon doorgegaan “want het is nog niet erg genoeg, het komt wel goed als ik iets rustiger aan doe”.
Ik heb zelf ervaren dat het zo niet werkt. Het is eigenlijk al zaak om de signalen van je lichaam serieus te nemen – ook al is het er ‘nog maar één’. Het is niet nodig om altijd maar te gaan. Ooit is het genoeg geweest, dus daarom wil ik je bewust maken van de signalen, al zijn ze nog maar zo onschuldig.
Hoeveel signalen herken jij?
1: Je slaapt slecht – omdat je maar blijft piekeren over je to-do’s en je je beste vriendin bent vergeten te feliciteren voor haar verjaardag
2: Je kunt niet ontspannen – want die onrust blijft maar in je lijf zitten en hoofd neemt het over. Niets werkt meer om goed te ontspannen.
3: Je hebt geen tijd of aandacht – en je laat veel steken vallen, waardoor alles nog meer tijd kost. Het frustreert je enorm.
4: Je werkt op tijden waar je eigenlijk liever wilt rusten – en je partner begint erover te zeuren, terwijl jij weet dat je nu productiever bent omdat je minder afgeleid bent door een volle mailbox.
… En zo zijn er nog veel meer te noemen.
Waarom is dit gebeurd?
In die periode had ik één hele belangrijke vraag: waarom is dit gebeurd? Dat antwoord kwam niet vanzelf. Sterker nog: mijn moeder stuurde me op pad om hulp in te schakelen. Ik had daar best een blokkade op, maar dit was voor mij de start om inzicht te krijgen in mijn gedachten en gedrag en heeft me veel gebracht.
Toen ik thuis kwam te zitten had ik vooral last van schuldgevoel naar mijn collega’s en onze klanten. Ik had een coördinerende rol en die viel helemaal weg, en daar waren mijn collega’s misschien nog wel meer slachtoffer van dan ik mezelf schuldig voelde naar mezelf. Zo dacht ik tenminste. Altijd bezig met wat het voor een ander betekent, maar niet wat het voor mijzelf en mijn gezondheid betekent.
Loslaten is het sleutelwoord
Nu ik terugkijk op de tijd dat ik overspannen was, zie ik hoeveel ik in die periode over mezelf leerde. Soms zeg ik weleens “ik gun dit iedereen”, maar toch hoop ik niet dat het voor iedereen zo ver hoeft te komen om jezelf te leren kennen. Voor mij was mijn verantwoordelijkheidsgevoel te groot en inmiddels weet ik waar het door komt. Nu weet ik ook wat dit gevoel triggert bij mij en dat bewustzijn geeft mij de mogelijkheid om bewust andere keuzes te maken en grenzen aan te geven.
Ben je bereid om je werk anders te gaan doen? Ben je bereid om los te laten? Zodat je jezelf op één zet? Zodat je niet meer altijd aan staat en maar doorwerkt? Zodat je geniet van de flow in je bedrijf en van de manier waarop je vrije tijd indeelt? Durf en leer dan om los te laten. Je gedachten, maar ook eens kritisch te kijken naar je werkzaamheden. Wat doe je allemaal zelf? En waarom doe IK het allemaal zelf? Wat zit eronder dat je dit blijft doen? Onderzoek je gedachten hierin eens.
Vind je dit interessant, deel deze blog dan gerust. Dat helpt mij ook enorm. Dankjewel!
Volg mij voor meer inspiratie op LinkedIn en Instagram of neem contact met me op.